第2693章 他无所不能(1 / 4)

等叶京离开后,叶老头儿独自踱步一阵后,停了下来。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p虽然说,他已经有了决定,要赌一把,但毕竟押上的是整个叶家,他还是有些压力的!

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“紫衣休息了么?”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p叶老头儿转头,问道。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“我找人去看看。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p老者的声音,从外面响起。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“不用了,我自己去。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p叶老头儿摇摇头,向外走去。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“老梁,你去休息吧,不用跟着我。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“好。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p老者点头。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p叶老头儿来到叶紫衣的房间,守在外面的人见到他,都是一惊,单膝跪地“见过老家主。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“嗯,紫衣休息了么?”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p叶老头儿点点头,问道。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“还没。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p其中一人摇头。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“嗯。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p叶老头儿点头,上前,轻轻敲了敲门。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“谁?”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p清冷的声音,从里面传出。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“紫衣,是我。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p叶老头儿缓声道。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p咔嚓。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p门打开,露出叶紫衣绝美的脸蛋儿。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p她看着叶老头儿,有些意外“这么晚了,爷爷怎么来了?”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“呵呵,我来看看。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p叶老头儿笑了笑。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“怎么,不请爷爷进去坐坐么?”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“不了,我准备休息了,爷爷也早点休息吧。”

&; p&; p&; p&; p&;